Yaşamdan zerre tat almadığım zamanlarda onunla tanıştım. En büyük yanlışlarımın arasına daha büyük bir yanlış olarak gireceğini asla tahmin edemezdim. O zekâsıyla alt eden bir erkekti. Birçok kadın bedeninde gezip dolaşmış olan adam, o kadınlardan yaptığı çıkarımlarla benim hakkımda tahminlerde bulundu. Ben de onların tahmin değil nokta atışı bir tespit olduğunu sanıyordum.
Sözlerimden yola çıkıyordu, biliyordum ama ilk başta anlamamıştım. Anladığımda ise artık ona bağımlıydım. Herşeyimi biliyordu ve ben ona kendimi daha çok sunmak istiyordum, ona bedenimi göstereyim ve o da benimle ilgili daha çok şey anlatsın.
Sözleri içimde bir şeyleri okşuyordu. Beni övmesi, yukarılara çıkarması egomu tatmin ediyordu. Hele de sözleri… O sözler benim anlayabileceğim sözler değildi. Günlerce üzerinde düşünmek zorunda kalıyordum. O bir laf cambazıydı. Lafları o kadar süslüydü ki bu sözleri kullanan adam nasıl bir karakterde çözemiyordum. O benim için tutku olmuştu. Onu nefes alır gibi istiyordum, nefes aldığımdan haberim olmasın ama damarlarımda dolaşsın, kanım olsun… Ki öyle olmuştu.”
Zaaflarınızı öğrenen insanlar en güçlü düşmanınız olabiliyorlardı. Kendimden sakladığım her sırrı patır patır ona döktüm. Neden mi? Ben kimdim, ne istiyordum, geçmişim nasıl çözülecekti, elalem baskısı nasıl kalkacaktı..? Bunları o göstersin istedim. Benden başka kimsenin çözemeyeceği olaylardan elimi eteğimi çekip bekledim. O halletsin istedim fakat beni anlaması ve anladığı hâlde saçmalaması sinir bozucuydu.
Ben farklı değildim. Sadece farklı olduğumu bilmek isteyen bir kadındım.
Bu benim en büyük zayıf noktamdı. Bu zayıf noktamı kullandı.
Bu adam benim hayatıma boşuna girmedi. Ben hayatıma kabul ettim ve şunu öğrendim: “Benden başka kimse beni iyi edemez. İster psikolog olsun, ister doktor, ister sevgili. Bana yol gösterir fakat o yolu ben yürürüm. Düştüğümde yanımda olabilir ama her zaman yanımda olabileceğinin garantisi yok. Ayrıca şu elalem denen şey hiçbir zaman benden tam anlamıyla hoşnut olmayacak. Olmasınlar. Ben benim ve ben benden mutluyum. Çirkin de olsam, güzel de olsam, ben benim. Nefes alıyorum ve şu an buradayım. Gelecekten korkuyor muyum? Dibine kadar fakat bu beni durdurur mu? Hayır. İnançlarım güçlü. Bu arada insan kendini nasıl sever hâlâ bilmiyorum. Şunu biliyorum ki insan en çok özgürken mutlu ve huzurlu. Elalem zincirlerinden ve kendimize taktığımız zincirlerden uzaklaşırsak özgür oluruz ve ben özgür olmak istiyorum.”