Yogaya nasıl başladığımı anlatmıştım. Simdi size yin yolculuğumu anlatmak istiyorum. Yoga derslerinin bașlamasıyla her şey yogaya dönüşmüştü hayatımda. Öyle hızlı entegre oldum ki o bilgi akışına, öyle ögrenme merakıyla doluydu ki içim. Kendime iyi gelmenin yollarını bulmaya çalışıyordum.
Burslu olduğum için kalan tüm zamanımı githa yoga da geçiriyordum. Temizlerdim, tütsülerdim. Huzur doluydu dinamikti ve iyi gelirdi. Carsamba aksamları son ders yin dersiydi. Cüneyt hocamın sıcacık haliyle; ” Hadi Pelin! Derse gir.” demesiyle derse girdim,. Düşünmedim bile, merak ediyordum ve derse girdim…
Hayatımda bu kadar fenalık gecirdiğimi hatırlamıyorum. İç sesim çılgınca konuşuyor ” Ne bok yemeğe her derse giriyosun”, ” Daha fazla acı çekme, çık dersten.. Nefes alamıyorum sanki.. Bir yandan bedensel acı içinde durman gerek, nefesini fark et diyor, cok aciyor bacaklarim zihnim o tarafa gidiyor.
Cikicam galiba, süreli yerlesmeye çalışan bi tip… Durmak benim icin sonra ne cok anlamlanıcak. O gün bilmiyorum. Ders bitiyor Cüneyt hocayla yüz yüze geliyoruz. Haraketli ellerimle ” Hocam hic bana gore değilmiş” diyorum. Gülüyor ” En çok sen gelmelisin bu derse” diyor ve gidiyor. Bunu demesinden etkileniyorum. Ve 6 aylık bi seruven başlıyor başka bi hikayenin içinden..
Çözülmeler, farketmeler, hissetmeler ve ağlamalar.. Dengeye gelme çabasi olmadan dengeye gelmeler, uyumlanmalar kendinle, hayatla.. Dişil yanımın uyanışı. O her seye sürekli tepki veren Pelin’den, anlayış gelistiren Pelin’e.. Olaylara bi adım geri atıp bakmakla, gözlemci olduğunu hatırlamak.. O gecen 6 aydan sonra anlayacaktım ki dönüşümün baslamıştı.
Kendine bakmaya cesaret ettiğinde onlarında görülmek icin beklediklerini görüyorsun. Pozların içinde 3-4 dk haraketsiz ve sessizlik içinde sadece nefesinin eşliğinde, zihnin doğasını ve nasıl çalıştığını görmek icin bir boşluk oluşturuyorsun tüm pratikle.
Tüm bu cabasız olma.hali,bırakma hali.. Wuuff bu tecrübe ettiginizde anlaşılabilenecek bi his gibi.. Kadin olmanın muazzamliği, disil tarafin uyanışı, kendini ortaya koymaktan korkmamak, kendini oldugun gibi görebilmek.. Bir yolculuktu resmen icime doğru karanlık ve oksijensiz odalara..
Canım hocama @cuneytasiyoga bana ”hadi” diyişine ve tabiki kendime cok şükür.🙏🏻 Bazen hayatın önünüze getirdiklerinin içine iyi bakmak gerek, görmek icin. Görmen gereken bir şeyin aynası olabilir icinde.. Kim bilir.. Pelin Gümüş