Ben iş yerinde yasadığım şiddeti anlatmak istiyorum. Benim yaşadığım psikolojik şiddetti. Evet psikolojik şiddet, herkesin gözu önünde yaşanır ancak kimse görmez. Ama siz de görmezsiniz.
2.5 yıl bir şirkette muhasebe servisinde çalışıyordum. Mesleğimi cok seviyor, ilerlemek için gece gündüz çalışıyordum. Mali müşavir olmak en büyük hedefimdi. Şefim dediğim adam bunu görüyor ama her seferinde ; “musavir olunca ne olucan sanki” deyip hedefimden döndürmeye çalışıyordu. Baktı olmadı, beni döndüremiyor sürekli geriye dönüp yaptıklarımı kontrol edip hatalar bulmaya başladı. Bir noktada beni serseme çevirip sürekli bağırıp çağırıyordu.
Bense anlamsız susup, kabul ediyordum. Bu böyle devam etti. İçimde korku öyle büyüdü ki etraf karşılık versene gibi bir takim şeyler söylüyor, ama ben nedensiz bir şekilde susuyordum. Bir gün kendi hatası yüzünden bağırdı, çağırdı masayı yumrukladı. O kadar şaşırdım ki dondum kaldım. Bir hısım odadan attım kendimi ve çok ağladım. Sonra dedim kendi kendine sen ne yapıyorsun? Bunu mu hak ettin? Bazen gerçekten anlamsız şeyler yaşarız. Işık kendi içimizde. Bizi bizden başka kimse kurtaramaz.
Kurtarıcı beklemek aptallıktır. Nerede olursak olalım, kendinizi ancak siz kurtarabilirsiniz. Şimdi yüksek lisansa hazırlanıyorum. En büyük hayat tecrübem korkanlar kaybediyor, cesur olanlar ve yürüyen insanlar kazanıyor oldu. Siz de yürüyün ve korkmayın! Şiddete hayır diyorlar ya hikaye bana dokunmuyorsa bin yaşasın diyor aslında herkes.
Ben böyle erkeklerden korkmayın, başarın diyorum kızlar. Bu arada o size dediğim adam sınava girdi ve tam 15 kez kaybetti Bu tarz insanlar hep sonunda kaybeder. Bunu da unutmayın. Sevgiler.