Merhaba thewopo ailesi ve tüm takipçileri ben artık bizi bi aile olarak görüyorum ve herkesin paylaştığı hikayelerden o kadar çok dersler alıyorum ki. İyi ki hepiniz varsınız. Bizi bugüne getiren herkese her yaşantıya öncelikle teşekkür etmek isterim.
.Ben ilk mutluluğu aradığımda 15 yaşındaydım, aradığımda diyorum çünkü mutluluğun aranılarak bulunacak bi şey olduğunu düşünüyordum. Ebeveynlerimden hiç sevgi görmedim ve hep bi başkasında o sevgiyi aradığımı hatırlıyorum. Hep özensizce büyüdüm.
Sonra anladım evet ailemden sevgi görmemiş olabilirim ama öncelikle ben kendime sevgi vermiyordum çünkü ne demek olduğunu bilmiyordum nasıl olur napmam gerekir bu epey zamanımı aldı çok fazla kitap okudum. Çok fazla film izledim ve tabi ki bi gün karşıma the wopo çıktı herkesin hikayelerini her postu ayrı okudum ve kendimi buldum. Evet herkesten ziyade biz kendimizi sevmiyoruz hep bi kusur arıyoruz hep bi mükemmelliyetçilik ama hayır olduğumuz halimizle o kadar güzeliz o kadar özeliz ki.
Şuan 20 yaşındayım ve mutluluğun aranılarak değil yaşayarak olduğunu öğrendim nasıl mı bi kahve içerken tadını alıyorum anı yaşıyorum ve bu benim için en büyük mutluluk olmuş oluyor. Her şeyden önce kendimi çok seviyorum. Ben her şeyin en iyisine layığım.
Ve evet ailemizi seçemiyoruz ama bundan sonra hayatımıza alacağımız her insanı seçebileceğiz ben sadece beni özel hissettiren, seven, değer veren her şeyden önce saygılı insanları alıyorum sizler de öyle yapın kızkardeşlerim, ablalarım. Ve son olarak Tanrıya çok teşekkür ederim the wopoyu karşıma çıkardığı için ve tabi ki bu sayfayı kurduğunuz için size de aşırı minnettarım. Ben de bunları yazmak istedim. 🙏🏻