Aylar önce içimdeki küçük Zeynep’le yüzleştim. Bir yola çıktım. Yolun sonunun bana çok güzel kapılar açacağını umut ederek ilerledim. Zaman zaman zorlandım ve o anlarda yazdım. Hislerimi duygularımı düşüncelerimi durmadan yazdım. Şu an yine hislerimi yazıya döktüğüm bir dönemdeyim.
Yolculuğum ilişkilerimin hep aynı şekilde sonlanmasını fark ettiğimde başladı. Hayatıma aldığım insanlar, bana sevgilerinigösteremiyordu. Başta hayatıma onları bu yüzden alıyordum. Ancak sevgilerini gösteremedikleri içinde hayatımda tutamıyordum. Burada bir çelişki vardı.
Bu çelişkiyi düşündükçe daha derine indim, bazı işaretler beni çocukluğuma itti. Bir anımı hatırlıyorum belli belirsiz. Kendimi odaya kilitledim, abim geldi çıkmam için komiklikler şakalar falan… hiç unutmam yazmayı yeni öğrenmiş bir kağıda ‘siz beni sevmiyorsunuz’ yazıp kapının altından ona bıraktım. Çocukluğuma dair başka da birşey hatırlamıyorum. Belki de hatırlamak istemediğim için hafızam onları sildi. Ama artık biliyorum içimde bir yerlerde anılarımhala yaşıyorlar ve etkileri hala sürüyor.
Ailemi suçlamıyorum özellikle babam hep kalbimin en güzel yerinde oldu. Beni çok sever bilirdim, bilirim. Ama göstermedi, gösteremez. İşte düğümlerim burada çözüldü. O küçük Zeynep babasının sevgisine muhtaçtı. O bilemezdi gösterilemeyen sevginin varlığını. Onun için ya var ya yoktu. Şimdi anlıyorum bu zamana kadar ilişkilerimin neden hep aynı sonuçlandığını.
Aslında şu an seçimlerime küçük Zeynep karar veriyordu. Çünkü o sevginin başka türlüsü nasıl olur bilmiyordu. Geçmişimdeki o küçük kızın etkisiyle bu zamana kadar hep beni mutsuz eden ilişkiler yaşadım.Bunu fark ettiğimde sonsuz bir mutluluk yaşadım. Şu an bunu dönüştürmeye çalışıyorum. İçimdeki o küçük Zeynep ile konuşmaya çalışıyorum… “Sen hala ordasınZeynep. Acılarınla, üzüntülerinle,mutluluklarınla, hatırladıklarınla ya da unutmaya çalıştıklarınla. Sen hala içimde bir yerlerdesin. Neler hissettin? Kim bilir hatırlamadığın hangi duygunun esirisin.
Hepsi geçicek, değişecek, dönüşecek. Seni kabullenip tüm bu hislerin himayesiyle kapıldığım yanılsamalarımı bırakacağım. Aşacağım. Seni sevip sarıp senden gelen çağrışımlarla hayatıma aldığım hayatımda olan insanları bir bir hayatımdan çıkaracağım. Seni kabulleneceğim ama senin esirin olmayacağım. İçinizdeki o küçük kızı fark edin, seçimleriniz, kararlarınız sizin mi yoksa onun mu? Fark edin ki, kabullenin. Kabullenin ki onun esiri olmayın.”