Merhaba sevgili kadınlar. Ben Yeliz. Yıl olarak 23 olsamda ay olarak hala 22 yaşındayım. Niye söylüyor diyeceksiniz? Çünkü bu erken yaşımda ben yeniden doğdum.
7 ay önce bazı obsesif davranışlarım olduğunu anladım. Anladımdan ziyade artık dayanilamiyacak durumda bazı takımlarım vardı ve ben bunların benim stres animda ortaya çıktığını ve mutlu hissetmek için böyle davrandığını anladım. Bir psikologtan yardım almaya karar verdim. Çünkü bu ben değildim ve bu kadar çabuk pes edemezdim. Seanslara başladık. Önce 2 seans gittim baktim güveniyorum ve artik doldum başladım bütün olanları anlatmaya.
Çocukluğumdan gelen bazı travmalarım vardı. Herşeyi hatırlıyordum ama beni bu kadar etkileyeceklerini anlamamıştım.Kendimi o kadar suçladım o kadar suçladım ki dine yöneldim hatta intihar etmeyi bile düşündüm. Sonra bu psikoloji sürecine bu durumdan sonra psikiyatri doktorunuda dahil ettim. 3 aydır antidepresif kullanıyorum. Şu ana gelirsek kendimi o kadar çok seviyor ve farkediyorum ki varlığımın hakli sevincini yaşıyorum.
Pes etmeyin arkadaşlar hayat üstünüze üstünüze geldiğinde hayat degismiyor evet ama siz degisiyorsunuz. Ve siz hayatı güzelleştiriyor, özellestiriyorsunuz. Iktidarı düşündüğüm zamanlar seansa giderken araba çarpmasın diye arabadan kaçmıştım ve o gün dedim ki ben yasamak istiyorum hür ve özgürce. Yaşayın sevgili kadınlar yaşayın çünkü yaşamayı en çok bizler hakediyoruz. Kafanızı, kalbinizi özgürlestirin.
Zincirlerinizdeki düğümleri tek tek çözün. Hafifleyin siz olun kendiniz olun. Var olun… Bu arada hayatımda hiç erkek arkadaşım olmadı, bir kaç kişiden hoşlandım ama olmadı bi şeyler. İyiki olmamış. İleride hayatımda biri olur mu evlenir miyim hiç bilmiyorum. Artık benim için bunları düşünmenin hiç bir anlamı yok. Ben AN dayim ve anı yaşıyorum. Hayatımı biri olmadan da devam ettirebilirim. Biri olduğunda ise bu benim ve onun istediği şekilde olmalı. Son olarak kendimi çok seviyorum ve çok mutluyum…. Ve kendime çok çok teşekkür ederim… İYİKİ VARIM!