Henüz 20 yaşındaydım ilk defa birini sevmiştim…
Benden yaşça büyüktü kendisi 10 yaş kadar fark vardı aramızda, benim annem babam ayrı idi. Annemle büyümüştüm baba sevgisi nedir bilmiyordum, sanki bu adam bana o sevgiyi verecekti, o eksikliğimi bütün eksikliklerimi dolduracak sanıyordum. O evlenmiş boşanmış bir adamdı kınamadım, yadırgamadım onu, herkesin başına gelebilir dedim, olduğu gibi kabullendim.
Her şey biranda gelişti daha tanışalı 2 ay olmuştu ama seviyorduk birbirimizi sözlendik. 2 ay sonra resmî nikah kıyıldı. Nikahtan sonra bu adam değişmeye başlamıştı ki zaten ilişkinin içerisinde de yavaş yavaş bana baskılar uygulamaya başlamıştı. Kıyafetimden tutunda her şeyime karışıyordu ne bir arkadaşımla görüşebiliyordum ne de başka bir şey yapabiliyordum.
Birlikte de çalışmaya başlamıştık ben yanında kölesi gibi çalışıyordum yine de ona yetmiyordu fazla egoluydu, ondan asla vazgeçemeyeceğimi düşünüyordu. Benim kolumu kanadımı kırmıştı, kalbimi kırdıkça kırıyordu, konuştukça anlamak dinlemek yerine daha kırıcı oluyordu. Beni aşağılamaya başlamıştı ailevi durumundan dolayı bile aşağılıyordu artık dayanamıyordum, kaldıramıyordum. Ben bu adamla neydim sevgili miydim, sözlü müydüm, evli miydim ne olduğumu bile anlayamamıştım.
Her şey hızla ilerlemişti ama hızlı da bir bitiş oldu. Bir ay kadar resmî nikahlı durduk, 1 ay sonra boşandık anneme açtım kendimi durumu anlattım. O da arkamda durdu, onu çağırdık boşanmak istiyorum dedim neden diye sormadı bile tamam dedi. Boşanma işlemlerini halledeceğim dedi çıktı gitti.
Uğruna üzüldüğüm adam neden diye sormamıştı, dünden razıydı bitmesine… Boşanma günü geldiğinde şaşkınlığımdan ne hissediyordum tam bilemiyorum ama kendimi kurtulmuşum gibi hissediyordum.
Her şey bitti eve dönmüştük artık annemle. Gün geçtikçe geceleri uyuyamıyordum kendi kendimi yiyordum, neden diye sormayı çok görmüştü üstüne birde hakaretler etmişti bana. Benim vicdanım rahattı ama yapılanı hakketmemiştim, bunu kendime yediremiyordum. Bu süreç tam 5 aydır devam ediyor, aklıma geldikçe ağlıyorum.
Evet kabul ettim, bazı şeylerin geri dönüşü yok hayatıma yeniden şekil vermeye devam edeceğim yeni bir işe başlıyorum. Hayata tutunmaya çalışacağım, siz de eksik yönleriniz yüzünden acele kararlar vermeyin lütfen.
Kimse kimseyi gerçekten tanıyamıyor, kimse başta göründüğü iyi biri gibi kalmıyor. Atlatamadıkları geçmiş travmalarının intikamı sizden almaya çalışıyorlar. Bu olay benim insanlara olan inancımı ve güvencimi kaybetme sebebim oldu….