Hayata babasıyla kavgalı başlayan kadınlardanım ben. Bir kere otorite figürü ile sorun yaşayınca tüm otorite figürlerine karşı oluyorsunuz sanırım. Araştırmalar da bunu destekliyor. Anne ile babam ben çok küçükken ayrıldı. Babamla şehir farklılığımız vardı ama hepsinden öteye o beni hiç kabullenemedi. Beni sevmediğini her zaman hissettim. Aramızda bir bağ gelişmedi kendisiyle. Bu sebeple midir bilmem hayatıma giren erkeklerden en çok sevgi bekledim.
İlkokul zamanlarında babam yok diye ağır başlı olmam gerektiğine inandırıldım ve asla çocukluğumu yaşamadım. Lise çağında üvey baba belası vardı başımda. Her yaptığım hata olarak gösterildi. Hiç kimseyi memnun edemedim. Üniversiteye geçtim, üniversitesideki ilk sevgilim saplantılı, şiddet eğilimli biri çıktı. İş hayatına başladım. Patronum kendi fikirlerini empoze etmeye çalışan, karşıt fikirlere tahammülü olmayan-tehdit edecek kadar manyak biri çıktı.
Erkeklerle aram asla iyi olmadı biri hariç. Eşcinsel bir erkek arkadaşım, canım, kardeşim, annemden sonraki en büyük şansım. Üniversite 3’de yollarımız keşişti 5 yıldır şükür her zaman yanımda oldu. Üniversite 2’de başlayan kendimi tanıma serüvenim onunla şekillendi ve bu sene tamamlandı.
Bu zamana kadar bir şekilde hayatıma birileri girdi, çıktı… Hepsi neşem için benimle beraber olup neşemi benden almaya kalktı. Ben de onları bıraktım.
Benim kendini mutlu edemeyen, mutlu olmak için başkasına ihtiyaç duyan erkeklere ihtiyacım yok. Kimsenin yok, hiçbir kadının! Mesele havva ya da lililty olmam değil, ikisi de bizden diyemiyorum ama güçlü bir kadın olduğum için erkeklerin gelmesi de gitmesi de her zaman kolay oldu. Her zaman ilk benden vazgeçildi. Babamdan beri…
Bunu artık kabullendim, kendimi evlenmek zorunda görmüyorum. Evlenmiş olmak için, teyzem, yengem, kuzenlerim sussun diye evlenmeyeceğim. Evlenmek zorunda değilim. Çünkü ben buyum! Yeri gelir elime tornavida alır buzdolabını tamir ederim, yeri gelir arabanın kaputunu açar bakımını yaparım, yüzüme maske de yaparım, ojemi de sürerim.
Yapmadığım yerde yapabilenden hizmet alırım. Babam olmadan, annem ile bu yaşıma kadar gelmişim, bundan sonra da hayatımda bir erkek olmadan devam edebilirim. Birinin sevgisi, şefkati her zaman önemli ve gerekli ama olmuyorsa da kimsenin kölesi olmaya, olmayanlar şeyleri sineye çekmeye, mutluy-MUŞ gibi yapmaya niyetim yok.