Toplum neden ille de bir sevgilimiz olmasını istiyor? Neden sürekli aile büyükleri “sevgilin var mı?” diye soruyor? 34 yaşındayım. Kurumsal bir şirkette pazarlama müdürü olarak çalışıyorum. Sayısızız başarılı projeye imza attım. Projelerimin bazıları ödül bile aldı. Ancak ailemin gözünde hala yeterince “başarılı” değilim.
Sevgili kadınlar, genç kızlar 20 li yaşlarımın başından beri toplum benden bir erkek arkadaş bekliyor. 28 yaşında nişanlandım, 30 yaşında panik atak ile hastaneye kaldırıldım. Doğru olmadığını bildiğim bir adamla evlilikten döndüm. Terapi sürecim uzun sürdü. Sürmeye de devam ediyor.
Şunu sölemek istiyorum; ailenizin gözünde başarılı olmanızın bir önemi yok. Siz gerçekten nasıl hissediyorsunuz? Erkek arkadaş ya da koca edinmek başarı mı? Gerçekten bu mu aradığınız? Bakın ben sadece inat uğruna yanlış bir adamla evlilik yoluna gidiyordum. Az daha yanlış bir evlilik yapacaktım? Neden? Sadece başarılı olabilmek için. Bu bu şekilde olmamalı.
Bugün artık başarılarımı ilişki statüm değil ben belirliyorum. Mutluluğumu ben belirliyorum. Değerimi ben belirliyorum. Hayatımın gidişatını da ben belirliyorum. Dolayısıyla lütfen sevgiliniz yok diye üzülmeyin, önünüze bakın, üretmeye bakın..”