Benim hikayem de așkla basladi sanırım. Bu benim kendimi iyilestirme yolculuğum aslinda. İnsanlar neden yoga yaptığımı soruyor ya da sinirlendiğimi gördüklerinde ” Nasıl yogacisin!” diyorlar:) Yoga tam olarak burada yetisiyor bana. Yükselen ateș elementim topraklanabildiğim için sakinliyor.
Yana yana öğreniyorsun işte… Yoga yapanlar, ihtiyacını görüp harakete geçenler aslında.. Yokmuş gibi yapan çoğunluğun içinde.. Benimde hikayem aşkla basladı. Hayatıma ansızın biri girdi.Yoga yapıyor, sabahları meditasyon yapmak icin 6 da kalkıyordu. Bir kaç birlikte gecen aydan sonra Hindistan’a gidiyordu. Biz yan yana duramadık. O gitti. Ben kaldım. 1 ay içinde kendimi yoga eğitiminde buldum. Çok sonra anlayacaktım; Bazı insanlar gelir, size gelmesi gerekeni getirir ve gider. Yoga böyle girdi hayatıma.. Ve hemen kalbimden yakaladı beni.
İçeri bakma cesaretini göstermemle, görülmeyi bekleyen her şeyle yüz yüze kalmam bir oldu. Yol bitmez, varılacak bir menzil var mi bilmiyorum. Ama an’in icinde daha huzurlu hissetmeye, kötü dediğin hissin içindeyken elinden tutmaya yardımcı, firin eldiveni gibi bir sey yoga.. Nefes egzersizleriyle uzun ve bitmeyen ağlamalar sakinledi. Acıma çanak tutmaktan, merhem olma yolculuğu sanki.. Yin yoga geldi buldu beni arada.. Yine çok sonra anlayacaktım o kaçtığım şeyin şifam olduğunu. Ve daha niceleri…
Paylasmak icin kalbimden,gözümden tasiyor. Kendimi burda bulmam da tesadüf değil. Özellikle kadin kadina desteğe kalpten inanan biri olarak belki bu aldiğim, geldiğim yoldan sizinde yaraniza iyi gelen bir sey cikar elbet diyerek derslerde bulusalim isterim. Sadece anlatarak, yazarak yada dinliyerek değil hissederek, pratik ederek, haraketin içinde kendimize bakmaya niyet ederek ve bedenin sifasina izin vererek… O hep disardan beklediğin sevkati kendine vererek… Insan sifasindan kacarmiș, Eger şuan bu yaziyi okuyorsan da tesadüf değil, zihnin tüm ilizyonu içinde, gerçeğine, kendine bir șans verdiğini görebilme dilegiyle.. Kalbimden… Pelin